فرصت اول: رمضان نعمتی است که واجب است شکر آن را به جا آوریم.

خواهرم رمضان از بزرگترین نعمت های خداوند بر بندگان مؤمنش می باشد. ماهی است که رحمت های خدا در آن نازل می شود. گناه ها و بدی ها در این ماه آمرزیده می شود. پاداش ها و درجات در این ماه افزوده می شود و خداوند بندگانش را در این ماه از آتش دور می سازد. رسول الله (صلی  الله علیه وسلم) می فرماید :{ اذا دخل رمضان فتحت ابواب جنة و غلقت ابواب جهنم و سلسلت الشیاطین. متفق علیه}: چون رمضان آید درهای بهشت باز شده و درهای دوزخ بسته گشته و شیاطین به زنجیر کشیده می شوند.

پیامبر (صلی الله علیه و سلم) می فرماید: { من صام رمضان ایماناً و احتساباً غفرله ما تقدم من ذنبه و من قام رمضان ایماناً و احتساباً غفرله ما تقدم من ذنبه. متفق علیه } پیامبر صلی الله علیه و سلم می فرماید : کسی که روزه رمضان بگیرد از روی ایمان و اخلاص ، گناهان گذشته اش آمرزیده می شود و کسی که رمضان را از روی ایمان و اخلاص زنده دارد ، گناهان گذشته اش آمرزیده می شود . 

الله تعالی در حدیث قدسی می فرماید : { کل عمل ابن آدم له الا الصیام فانه لی و انا اجزی به . متفق علیه.} هر عملی که انسان انجامش می دهد فایده ای برای او دارد، مگر روزه که خالصانه برای من است و تنها من به آن جزا می دهم .

و همچنین لیلة القدر در این ماه قرار دارد: الله تعالی می فرماید: {لیلة القدر خیر من الف شهر.}  لیلة القدر بهتر از هزار ماه است.

پس ای خواهر مسلمان!  این ها برخی از فضائل ماه رمضان و بیان کننده عظمت نعمت خداوند برشماست که آن را بر امورات دیگر خود ترجیح داده و برای روزه گرفتن و قیام در این ماه آماده شوید، چه بسیار مردمی که در رمضان گذشته همراه ما روزه بودند اما الان بین خاکها و در سینه قبرها دفن شده اند. پس خدا را شکر کن خواهر مسلمان بر این نعمت و آن را با گناه و بدی جواب نده.

فرصت دوم: چگونه به استقبال رمضان برویم؟

- مبادرت به توبه صادقانه همانگونه که خداوند در سوره ی نور می فرماید: «و توبوا الی الله جمیعاً ایها المومنون لعلکم  تفلحون» نور /31. ای مومنان همگی به سوی خدا برگردید تا رستگار شوید.

- دوری از تمام منکرات دروغ، غیبت، سخن چینی، ناسزاگفتن، موسیقی مستهجن، خودنمایی کردن، مخلوط شدن زن و مرد در مکان های عمومی  و ...

- با عزم صادق و همت بالا و اعمال صالحه، رمضان خود را پربارتر کنیم و اوقات گرانبهای خود را به آنچه که نفعی در آن نیست، ضایع نکنیم 

- با زیاد کردن ذکر، دعا، استغفار و تلاوت قرآن.

- محافظت بر نماز های پنجگانه در وقت خودش و ادا کردن نمازها با علاقه، طمانینه و خشوع .

- محافظت بر انجام دادن سنتها بعد از اتمام شدن فرایض.

فرصت سوم: یادگیری احکام روزه.

واجب است بر هر فرد مسلمان که احکام روزه را یاد بگیرد. فرایض، سنتها و آداب روزه گرفتن تا اینکه روزه اش درست  و مورد قبول حق تعالی قرار گیرد و در اینجا پاره ای از مسائل آسان پیرامون احکام روزه برای زنان به شرح ذیل بیان شده است :

1.واجب است روزه گرفتن بر هر زن مسلمان، بالغ، عاقل، مقیم یعنی مسافر نباشد، توانایی روزه گرفتن داشته باشد یعنی مریض نباشد، سالم باشد از حیض و نفاس که مانع روزه گرفتن می شود. 

2.هنگامی که دختر به سن بلوغ رسید لازمه اوست امساک بقیه روز بخاطر اینکه او از کسانی است که روزه بر او واجب است ولی آنچه در این ماه از او فوت شده قضای آن لازم نیست زیرا در آن موقع از اهل وجوب نبوده است  .

3.نیت در روزه فرض، شرط است و همچنین در هر روزه ای که بر انسان واجب شده مانند قضا و روزه کفاره، همانطور که در حدیث داریم: «لا صیام لمن لم یبیت من اللیل. رواه ابو داود.» روزه برای کسی که شب نیت روزه نداشته باشد، نیست. پس هرگاه شخص نیت روزه کند در جزئی از اجزا شب هر چند لحظه ای قبل از طلوع فجر باشد، روزه اش درست است . 

4. آنچه روزه را باطل می کند، 7 چیز است:

    • نزدیکی
    • خارج شدن منی با همخوابی یا بوسیدن 
    • خوردن و نوشیدن 
    • آنچه که به معنای خوردن و نوشیدن باشد 
    • خارج شدن خون با حجامت و یا رگ خود را زدن 
    • استفراغ عمدی 
    • خارج شدن خون حیض و زایمان

5. زن حامله هنگامی که مشاهده کند قصة البیضاء و آن مایع سفیدرنگی است که بعد از تمام شدن حیض از رحم دفع می شود. آنچه که زن به وسیله آن می داند که یقینا پاک شده است و نیت روزه می کند در شب و روزه می گیرد و با چیزی مثل پنبه یا مانند آن نگاه می کند که پاک شده، پس روزه اش درست است و اگر خون حیض او برگشت افطار می کند.

6. بهتر است برای حائض اینکه بر طبیعتش باقی بماند و به آنچه خداوند برایش مقدر کرده راضی باشد و ناراحت شود بر چیزی که مانع روزه گرفتنش شده، چون این چیزی است که خداوند بر دختران آدم مقدر کرده است.

7. زنی که زایمان کرده اگر قبل از 40 روز پاک شد، غسل می کند و نماز می خواند و روزه اش را می گیرد و اگر بیشتر از 40 روز شد نیت روزه و غسل می کند برای روزه گرفتن و خونریزی بعد از 40 روز خود را استحاضه حساب می کند، مگر هنگامی که این لکه بینی ها موافقت کند با وقت عادت گذشته اش که در این صورت آن را حیض حساب می کند.

8. خون استحاضه تاثیری در صحت روزه ندارد.

9. قول راجح بر این است که شخص حامله و کسی که شیر می دهد را بر مریض قیاس می گیرند و جایز است برای آنها که افطار کنند و چیزی بر آنها نیست مگر اینکه قضای روزه را بگیرند. رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید : «ان الله وضع عن المسافر الصوم و شطر الصلاة و عن الحامل و المرضع الصوم .رواه الترمذی و قال حسن»  خداوند برای شخص مسافر، روزه نگرفتن و قصر کردن نماز را رخصت داده و برای زن حامله و شیرده رخصت داده که روزه نگیرند. 

 10.  اشکالی ندارد برای زن روزه دار اینکه مزه غذا را بچشد به اندازه ای که طعم آن را بداند، به   شرطی که چیزی از آن بلعیده نشود. اگر اتفاقی چیزی در گلویش پرید و آن را بیرون آورد، روزه اش باطل نمی شود.

 11. مستحب است عجله کردن در افطار، یعنی قبل از نماز خواندن افطار کنیم و تاخیر در سحری؛ پیامبر صلی الله علیه و سلم می فرماید: {لا یزال الناس بخیر ما عجلوا الافطار. متفق علیه} پیوسته مردم در خیر و خوبی به سر می برند تا زمانی که تعجیل کنند در افطار.

فرصت چهارم: رمضان ماه صیام است نه ماه طعام.

خواهر مسلمانم: بدرستیکه خداوند روزه را فرض کرده بر مسلمانان تا اینکه مسلمان عادت کنند بر صبر و قوه تحمل، تا اینکه نفس خود را حفظ و نگهداری کنند، شهوت خود را کنترل کنند و تقوای پروردگار پیشه کنند. همانطور که خداوند می فرماید:  «یا ایها الذین امنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون» بقره/183. 

ای کسانی که ایمان آورده اید بر شما روزه واجب شده همانگونه که بر کسانی که پیش از شما بوده اند واجب بوده است، باشد که پرهیزگار باشید.

بعضی از سلف سوال کردند: چرا شرع روزه را فرض کرده؟ گفته شده: به خاطر اینکه ثروتمندان طعم گرسنگی را بچشند و فقیران را فراموش نکنند. باعث تاسف است وقتی که می بینیم تعداد زیادی از ثروتمندان به فکر خوردن و نوشیدن در این ماه هستند. بطوریکه بیشتر وقت هر خانواده در خدمت خوردن و نوشیدن می باشد و به این ها در رمضان نسبت به ماه های دیگر سال بیشتر اهمیت می دهند مگر کسی که خدا به او رحم کرده .

همچنین زنان مسلمان که ساعات زیادی از روز را در آشپزخانه به هدر می دهند و وقت خود را برای پختن انواع غذاها و نوشیدنی های گوناگون ضایع می کنند. پس چه وقت قرآن تلاوت می کنند؟ و چه وقت ذکر الله کرده و به سوی او رو می کنند برای دعا و استغفار؟ و کی احکام روزه و آداب شب زنده داری را یاد می گیرند ؟ وکی فارغ می شوند برای اطاعت خدا؟!

پس برحذر باشید خواهران! کسی که وقت هایش را در این ماه در غیر طاعت الله و عبادت او ضایع می کند، یقینا زیان کرده و نابود شده است. او کسی است که رمضان را درک کرده ولی در این ماه مورد مغفرت قرار نگرفته است.

فرصت پنجم: رمضان ماه قرآن 

برای ماه رمضان خصوصیتی وجود دارد که در بقیه ماه ها نیست و آن قرآن است. خداوند می فرماید : «شهر رمضان الذی انزل فیه القران هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان» بقره/ 185.

ماه رمضان است که قرآن در آن فرو فرستاده شده تا مردم را راهنمایی کند و نشانه ها و آیات روشنی از ارشاد باشد.

پس رمضان و قرآن لازمه یکدیگر می باشند. هرگاه رمضان یاد می شود، قرآن هم یاد می شود. در صحیحین از ابن عباس حدیثی آمده {کان النبی صلی الله علیه و سلم اجود الناس و کان اجود ما یکون فی رمضان حین یلقاه جبریل ، و کان جبریل یلقاه فی کل لیلة من رمضان فیدارسه القران ، فلرسول الله حین یلقاه جبریل اجود بالخیر من الریح المرسله.}

رسول الله صلی الله علیه و سلم سخاوتمند ترین مردم بود و سخاوتمند ترین مردم بود در رمضان هنگامی که جبرئیل را ملاقات می کرد و جبرئیل هر شب رمضان پیامبر را ملاقات و با او قرآن را مدارسه    می کرد. پس رسول الله صلی الله علیه و سلم هنگامی که جبرئیل را ملاقات می کرد، در پخش خیر سخاوتمندتر از باد بود. 

این حدیث دلیلی است بر مستحب بودن تلاوت قرآن و مدارسه ی قرآن در رمضان و اینکه مستحب تر اینست که در شب باشد. به این خاطر که در شب از مشغولیت ها فارغ می شویم و وقت بیشتری داریم و عزم و اراده  بیشتری در شب جمع می شود و قلب و زبان بر تدبر ثبات بیشتری دارد. همانطور که خداوند می فرماید : «ان ناشئة اللیل هی اشد وطئاً و اقوم قیلا» مزمل/ 6. عبادات شبانه، افعال آن موثرتر و ماندگارتر و اقوال آن درست تر است.

هستند کسانی که قرآن را در قیام رمضان در هر سه شب ختم می کنند و بعضی در هر 7 شب و بعضی در هر 10 شب. «قتادة» اینطور بود که قرآن را در هر 7 شب به طور دائم ختم می کرد و در رمضان در هر 3 شب و در 10 شب آخر هر شب. و «زهری» هرگاه رمضان می آمد، می گفت: همانا آن تلاوت قرآن است و دادن طعام.

ابن عبدالحکم می گوید: مالک هرگاه رمضان داخل می شد قرائت حدیث و همنشینی با اهل علم را ترک و به سوی تلاوت قرآن روی می آورد. 

عبدالرزاق می گوید: سفیان ثوری هرگاه رمضان می آمد همه عبادات را ترک و تلاوت قرآن می کرد.

و تو خواهر مسلمانم! شایسته است برایت اینکه قرآن تلاوت کنی تا قلبت به وسیله آن زنده شود و نفست بوسیله آن پاک شود و اعضای بدنت خاشع و فروتن شود و بوسیله آن  مستحق شفاعت قرآن در روز قیامت شوی.